Τα «χειροπιαστά» ολογράμματα που μπορεί κανείς να πιάσει και να χειριστεί όπως επιθυμεί έχουν βγει από τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας και από το εργαστήριο του… Iron Man, και έχουν περάσει στην πραγματική ζωή χάρη σε μια σημαντική ανακάλυψη.
«Αυτό που βλέπουμε στις ταινίες και αποκαλούμε ολογράμματα είναι συνήθως ογκομετρικές οθόνες», εξηγεί η Δρ. Elodie Bouzbib από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Ναβάρα (UPNA) στην Ισπανία. «Πρόκειται για γραφικά που εμφανίζονται αιωρούμενα στον αέρα και μπορούν να παρατηρηθούν από διαφορετικές.
Σε μια νέα μελέτη που αναρτήθηκε στο ανοικτό αρχείο HAL, οι επιστήμονες του πανεπιστημίου διερεύνησαν πώς τα τρισδιάστατα ολογράμματα θα μπορούσαν να πιαστούν και να μετακινηθούν, χρησιμοποιώντας ελαστικά υλικά ως βασικό συστατικό των ογκομετρικών οθονών.
Όπως αναφέρει το LiveScience, αυτή η καινοτομία σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει αλληλεπίδραση με τρισδιάστατα γραφικά – για παράδειγμα να πιάσουμε και να μετακινήσουμε έναν εικονικό κύβο με το χέρι μας – χωρίς να καταστραφεί ένα ολογραφικό σύστημα. Η νέα τεχνολογία παρουσιάζεται στο ακόλουθο βίντεο:
Ενώ τα ολογράμματα δεν είναι κάτι καινούργιο στην εποχή μας, η δυνατότητα φυσικής αλληλεπίδρασης μαζί τους μέχρι τώρα ανήκε στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, με ταινίες όπως το «Iron Man» της Marvel.
Πώς λειτουργεί η «χειροπιαστή» ολογραφία
Για να φέρουν αυτή τη δυνατότητα στον πραγματικό κόσμο, οι ερευνητές χρειάστηκε να ερευνήσουν σε βάθος το πώς λειτουργεί η ολογραφία.
Στην καρδιά των ογκομετρικών οθονών που υποστηρίζουν τα ολογράμματα βρίσκεται ένας διαχύτης. Πρόκειται για ένα ταχέως ταλαντευόμενο, συνήθως άκαμπτο, φύλλο πάνω στο οποίο προβάλλονται συγχρονισμένα χιλιάδες εικόνες σε διαφορετικά ύψη για να σχηματίσουν τρισδιάστατα γραφικά. Αυτό είναι γνωστό ως ολόγραμμα.
Σκηνή από την ταινία «Iron Man 2», που περιλαμβάνει φυσική αλληλεπίδραση με ολογράμματα
Marvel Studios
Ωστόσο, η άκαμπτη φύση του διαχύτη σημαίνει ότι αν έρθει σε επαφή με ένα ανθρώπινο χέρι ενώ ταλαντώνεται, θα μπορούσε να σπάσει ή να προκαλέσει τραυματισμό. Η λύση ήταν να χρησιμοποιηθεί ένα εύκαμπτο υλικό – για το οποίο οι ερευνητές δεν έχουν ανακοινώσει ακόμη τις λεπτομέρειες – το οποίο μπορεί να αγγιχτεί χωρίς να καταστραφεί ο διαχύτης ή να αλλοιωθεί η εικόνα.
Αυτό επέτρεψε στους ερευνητές να χειρίζονται την ολογραφική εικόνα, αν και έπρεπε ακόμα να λύσουν το ζήτημα του ελαστικού υλικού που παραμορφώνεται όταν το αγγίζουν. Για να παρακάμψουν αυτό το πρόβλημα, εφάρμοσαν διόρθωση της εικόνας για να διασφαλίσουν ότι το ολόγραμμα προβάλλεται σωστά.